W południowej części Połczyna-Zdroju znajduje się jeden z najpiękniejszych parków zdrojowych w Polsce.
Na 80 hektarach terenu rozpościera się zielony kompleks, złożony z drzew, krzewów i dy-wanów kwiatowych, poprzecinanych alejami i deptakami. Całość uzupełniają przedwojenne fontanny, amfiteatr i zabytkowa pijalnia wód mineralnych „Joasia”. W granicach parku znajduje się pięć sanatoriów, w których kontynuowane są ponad 300-letnie połczyńskie tradycje uzdrowiskowe.
Połczyński Park Zdrojowy charakteryzuje się wyraźnym podziałem na dwie części. Zaraz przy głównym wejściu (od strony ul. Zdrojowej) rozpoczyna się część francuska, o uporządkowanym, symetrycznym układzie zieleni. Jest to najstarszy i najchętniej odwiedzany fragment parku, za-projektowany w pierwszej połowie XIX wieku.
Druga część – angielska, założona nieco później od francuskiej, obejmuje znacznie większy obszar parku, począwszy od sanatorium „Podhale”, poprzez pagórkowate okolice stawów: Północnego i Południowego, aż do brzegu sztucznego zalewu, który powstał przy sanatorium Borkowo po powodzi, jaka miała miejsce w 1996 r. Drzewostan jest tu znacznie bardziej zwarty, przypominający naturalne siedliska leśne, a kwieciste kobierce ustępują trawiastym polanom. Oś części angielskiej wyznacza wijąca się pomiędzy oczkami wodnymi rzeka Wogra.
Pod względem mnogości gatunków połczyński park mógłby konkurować z niejednym ogrodem botanicznym. Obok rodzimych świerków, lip, buków i kasztanowców znajdziemy tu egzotyczne orzeszniki, jodłę koreańską czy sosnę Jeffreya o 30-centymetrowych igłach. Przyziemne piętra zajmują rośliny zielne, a tutejsze stawy zdobią barwne odmiany nenufarów.
Źródło:
Powiat świdwiński
przewodnik przyrodniczy
Wydawnictwo EKO-MAP 2014
